Temat hipnoterapii dzieci budzi wiele niepokoju i kontrowersji wśród rodziców – postaram się więc przybliżyć to zagadnienie .
Osoby,które szukają tej formy terapii ( dla siebie lub dla dziecka) zwykle mają już pewne informacje na temat tego czym jest hipnoza i czemu jest ona tak niezwykle skutecznym narzędziem terapeutycznym dlatego skupię się tutaj tylko na tej części faktów,które wyjaśnią czemu u dzieci często wystarcza jedna lub dwie sesje na rozwiązanie problemu.
Czynnik krytyczny,który znajduje się między Świadomością a Umysłem Podświadomym ( według „Modelu Umysłu” Geralda Keina) ocenia informacje ,takie jak sugestie. Im osoba starsza tym nowe informacje z większym oporem przechodzą przez Czynnik Krytyczny.
Dlatego dzieci znajdują się w tej wyjątkowej sytuacji, że informacje i sugestie omijają Czynnik Krytyczny Świadomego Umysłu i wędrują do Umysłu Podświadomego niemal bez wysiłku, ponieważ Czynnik Krytyczny dziecka nie został jeszcze w pełni rozwinięty.
Czynnik Krytyczny zaczyna się rozwijać między czwartym a piątym rokiem życia a w pełni jest rozwinięty w wieku około 12 lat.
To wyjaśnia czemu dzieci wierzą w świętego Mikołaja,wróżkę zębuszkę i miewają niewidocznych dla dorosłych przyjaciół. Dzieci wchodzą w stan hipnozy (samoistnie) częściej niż raz dziennie,np.podczas oglądania telewizji,gier komputerowych,zabawy w odgrywanie ról, marzeń,itp.
Dla dziecka stan hipnozy jest stanem naturalnym.
W trakcie sesji :
* hipnoterapeuta nie ma władzy nad dzieckiem- tylko prowadzi je we właściwym kierunku,
* hipnoza nie jest manipulacją lecz współpracą . Zmiany nie pojawią się, jeśli dziecko nie chce.
* sugestie hipnoterapeuty są ukierunkowane konkretnie na problem i nie zmieniają całego zachowania dziecka ani jego osobowości,
* jeśli dana sugestia nie jest pożądana przez dziecko zostanie automatycznie odrzucona przez jego nieświadomy umysł.Działa mechanizm samoobrony.
* w trakcie sesji dzieci mogą co jakiś czas otworzyć oczy i jest to całkowicie normalne,
* dziecko nie może „utknąć” w hipnozie.
Zdarzyć się może , że po sesji hipnoterapii dziecko doświadczy wahań nastroju .
Jest to całkowicie normalne i porównywalne do „skoku” całego systemu przed jego ponownym ustabilizowaniem się. Można to postrzegać jako część procesu ponownej kalibracji w mózgu. Nowe połączenia neuronowe są testowane a następnie wzmacniane.
Ponowna kalibracja zazwyczaj kończy się po tygodniu i od tego czasu jest utrwalana w systemie dziecka.
Należy pamiętać, że bez aktywnego udziału dziecka nie da się osiągnąć sukcesu. Aby zaistniała owocna współpraca dziecko musi pragnąć zmiany dla siebie.
Dorośli klienci dokładnie wiedzą czego chcą – mogą na przykład cierpieć i pragną zmiany.
U dzieci też może pojawiać się cierpienie związane z zaistniałą sytuacją, ale chęć zmiany i pracy już niekoniecznie.
Często to rodzice cierpią bardziej z powodu problemów dziecka niż ono samo (np. z powodu braku koncentracji, niechęci do nauki, lęku przed ciemnością, itp.).
Wyzwaniem staje się tu osiągnięcie wystarczającej motywacji po stronie dziecka, niezbędnej do przeprowadzenia udanej sesji.
Z najmłodszymi dziećmi między drugim a czwartym rokiem życia sesja może odbywać się poprzez zabawę, która w tym wypadku staje się formą hipnozy poprzez skoncentrowanie uwagi, zaangażowaniu wyobraźni a także dysocjacji.
Na ten ostatni element hipnotycznej roli zabawy chciałam zwrócić szczególną uwagę – dysocjacja pozwala dziecku nabrać dystansu do problemu lub trudnej sytuacji a reprezentanci w postaci laleczek lub maskotek przeżywający podobne trudności jak dziecko stają się jego bohaterami wspierającymi w zmianie.
W procesie hipnoterapii dzieci bardzo ważnym elementem jest ten magiczny trójkąt rodzic – dziecko – hipnoterapeuta.
Bez zaufania rodzica do terapeuty i współdziałania trudno jest uzyskać zaufanie dziecka .
Często się też zdarza ( w zależności od problemu), że potrzebna jest praca (oprócz pracy indywidualnej z dzieckiem) na systemie rodzinnym i tu gotowość i otwartość rodziców jest kluczowa.
Trudno oczekiwać, żeby dziecko po przepracowaniu sytuacji/problemu związanego na przykład z relacjami w rodzinie (np. rozstaniem rodziców) zaczęło inaczej funkcjonować, jeśli nadal któreś z rodziców wciąga je w emocjonalne rozgrywki z drugim z rodziców.
Jest to sytuacja hipotetyczna i przykładowa, ale dość prawdopodobna.
Każda rodzina i każde dziecko jest inne i każde ma prawo do szczęśliwego dzieciństwa.
Hipnoterapia jest szybkim, bezpiecznym i skutecznym sposobem, żeby pomóc osiągnąć dobrostan emocjonalny niezbędny do dobrego i szczęśliwego funkcjonowania.
